میراکلس لیدی باگ

« ﻧﺨﺴﺖ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎ

ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ

ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻫﺎ

ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ

ﺭﻭﺯﻫﺎ …

ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ

ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ

ﺳﺎﻝﻫﺎﺳﺖ

ﺩﺭﺩ ﻣﯽﮐﺸﯽ ﻭ

ﭼﯿﺰﯼ ﺣﺲ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ.... ♡» 

————-

نگام رو ازش میگیرم و با داد میگم: سروش تمومش کن

قطره های اشک همینجور همینجور از چونه هام میچکن و روی دستم فرود میان

دستش رو بالا میاره و چونم رو میگیره.. مجبورم میکنه مستقیم نگاش کنم… خودش هم تو چشمام زل میزنه

سروس: همه ی اینا واسه وقتیه که من زنده نباشم وگرنه محاله تنهان بذارم

بعد از تموم شدن حرفش آروم اشکام رو پاک میکنه

-تو حق نداری زودتر از من بری سروش

آروم میناله: ترنم

-تو حق نداری سروش

سرم رو روی شونش میذارمو با صدای بلند میگم: من هیچکدوم از اینا رو نمیخوام… تو که نباشی من هیچی نمیخوام.. نه این زندگی رو.. نه این نفسا رو.. نه این لبخندا رو.. من بی تو هیچی نمیخوام سروش

سروش: هیس… آروم باش عزیزم

…

سروش: خانومم

فقط گریه میکنم و شونه هاش رو از اشکام خیس میکنم

سروش: ترنمی

…

سروش: اصلا ببخشید.. خوبه؟

…

سروش: گریه نکن دیگه

سرمو از روی شونه هاش برمیدارم

سروش: ببین با صورت نازنینت چیکار کردی؟

به صدایی که بیشتر شبیه زمزمه هست میگم: قول میدی دیگه حرف از رفتن نزنی؟

💔سفر به دیار عشق💔, [۲۹.۰۸.۱۶ ۲۰:۳۳]

سروش: آره

-پس این تیکه کاغذا رو جمع کن

من رو یه خ ورده از خودش جدا میکنه و میگه: عزیزم بذار خیال من هم راحت باشه

با ناله میگم: سروش

ملتمسانه میگه: خواهش میکنم ترنم

آهی میکشم و با غصه نگاش میکنم

چشماش رو ریز میکنه و لحنش رو عوض میکنه با شیطنت میگه: مگه نمیگن همسر شریک زندگیه آدمه

جوابشو نمیدم

سروش: خانومی جوابمو نمیدی؟

دلم از اینجور صدا زدنش یه جوری میشه

ناخواسته سری به نشونه ی آره برای سوالش تکون میدم

با ذوق میگه: خب.. وقتی شریک زندگیه منی چرا شریک اموالم نباشی.. چرا شریک سهام شرکتم نباشی؟.. چرا شریک تک تک لحظه های خوب و بدم نباشی؟… دوست دارم همیشه و همه جا کنارم باشی عزیزم.. دوست دارم شریک کاریه من باشی چون تونوقت مجبوری پا به پای من کار کنی

بعد شیطون ادامه میده: تازه اونوقت ور دل خودم هم هستی.. یه عالمه کیف میکنم

با تعجب به حرفاش گوش میدم.. منظورش رو نمیفهمم

آروم زمزمه میکنم: سهام شرکت؟

حالا اون متعجب نگام میکنه: آره دیگه… مهریه ات

-مهریه؟

بهت زده میگه: ترنم حالت خوبه؟… مگه نمیدونی؟

-چی رو؟

اخمی میکنه و میگه: بگو ببینم مهریه ات چقدره؟

پیشونیم رو میخارونم و متفکر به امروز فکر میکنم

سروش منتظر نگام میکنه

هر چی فکر میکنم چیزی رو به خاطر نمیارم… زمانی که عاقد داشت خطبه ی عقد رو میخوند من مدام داشتم به سروش و آیندمون فکر میکردم واسه همین اصلا متوجه ی چیزی نشدم… حالا که بیشتر فکر میکنم به یاد میارم که حتی برای بله گفتن هم با سقلمه سروش به خودم اومدم

سروش با جدیت میگه: چی شد؟

با شرمندگی میگم: نمیدونم.. اون لحظه از بس تو فکر بودم هیچی از اطرافم نفهمیدم

خندش میگیره و میگه: دیوونه…بگو از بس تو هپروت سیر میکردم که نفهمیدم مهریه ام چقدره

-مگه مهریه ام چقدره؟

ابرویی بالا میندازه و میگه: مهمه؟

بی تفاوت میگم: فقط محض ارضای کنجکاوی پرسیدم وگرنه مهریه اصلیه من همین مهر و محبتیه که تو داری به پام میریزی

با مهربونی میگه: پس بیخیال شو

-اما…

سروش: خانومی

لبخندی میزنم و هیچی نمیگم

میخنده و از روی زمین بلند میشه.. به سمت میز میره و یه دستمال برمیداره بعد از اتاق خارج میشه متعجب به رفتارش نگاه یکنم.. یعد از چند دقیقه به اتاق برمیگرده و دوباره جلوم زانو میزنه.. دستمال خیس رو آروم روی صورتم میکشه

-سروش چیکار داری میکنی؟

——

لبخندی میزنه و میگه: دارم خوشگلت میکنم اگه همینجوری بمونی ممکنه تو رو با خون آشام اشتباه بگیرم

چپ چپ نگاش میکنم که با خنده ادامه میده: جونم… کوچلی من عصبانی شده..

-سروش معنیه این کارا چیه؟

با شیطنت میگه: آبغوره گرفتن این بدبختیا رو هم داره دیگه… آرایشت بهم ریخت عزیزم و از اونجایی که آرایشگر جنابعالی که همون خواهر بنده هستن اینجا تشریف ندارن بنده باید کارشون رو انجام بدم

-خب بار پاشم برم صورتمو بشورم

سروش: دیوونه شدی؟.. همه ی کیفش به اینه که من این کار رو انجام بدم

میخندم و سری به نشونه ی تاسف تکون میدم

ولی اون بی توجه به من با ملایمت آرایشم رو پاک میکنه و بعد بلند میشه و به سمت دیگه ی تخت حرکت میکنه

همونجور که به اون طرف تخت میره میگه: خسته ای؟

-نه زیاد… من که از اول تا آخر مسیر خواب بودم… اگه قرار باشه کسی هم خسته باشه اون طرف تویی نه من

چشمکی مبزنه و میگه: من که اصلا خسته نیستم

با تموم شدن حرفش با همون لباس بیرون خودش رو روی تخت پرت میکنه

-اِ… گلا رو خراب کردی

چپ چپ نگام میکنه و میگه: آخه دختر خوب من چی بهت بگم… این گلا که بالاخره باید خراب میشدن.. نباید که رو زمین بخوابیم

-آخه خیلی ناز بودن.. ایکاش حداقل یه عکس ازشون میگرفتیم

دستم رو میکشه که باعث میشه تو بغلش پرت بشم

با خنده میگه: هر شب رختخوابمون رو برات گل بارون میکنم جوجه طلایی… تو واسه ای چیزا حرص خور

میخندم و میگم: تو هم که م رو به هر چی جک و جونوره نسبت بده

میخنده و چیزی نمیگه

-حداقل پاشو لباست رو عوض کن… اینجوری که واسه خواب اذیت میشی

با یه حرکت جامون رو عوض میکنه… من رو روی تخت میذاره و خودش روم خیمه میزنه

شیطون ابرویی بالا میدازه و میگه: کی گفته من میخوام بخوابم

نمیدونم چیکار باید کنم… احساس معذب بودن دارم.. نمیدونم چه مرگمه

آروم زمزمه میکنم: پس من برم لباسم رو عوض کنم

ولم نمیکنه… شیطنت نگاهش کم کم میخوابه.. یه جور خاصی بهم خیره میشه

آرومتر از قبل میگم: من لباس نیاوردم.. اینجا لباس هست؟

به لبام نگاه میکنه و با انگشت اشارش به آرومی لبام رو لمس میکنه

سرش رو نزدیک گوشم میاره و با لحن ناآشنایی میگه: چرا من برات عوض نکنم؟

از شدت خجالت دلم میخواد بمیرم

بوسه ی آرومی به لاله ی گوشم میزنه و با عشق نگام میکنه

وقتی سکوتم رو میبینه چندتا از گلبرگای روی تخت رو برمیداره و آروم روی صورتم میریزه

چشمام رو میبندم و زیر لب زمزمه میکنم: چقدر خوشبو هستن

سروش: ولی نه به خوشبوهیه تو

چشمام رو باز میکنم و نگاش میکنم… بینیش رو به بینی من میزنه و میگه: تو خوشگل ترین و خوشبوترین گل دنیایی

ضربان قلبم به شدت بالا میره… ترس و خجالت و هیجان همه با هم ترکیب میشن و حال من رو منقلبتر از قبل میکنند.. چنان قلبم تند تند میزنه که سروش میگه: هیس.. آروم عزیزم… از من که نمیترسی عزیزم؟

دلم نمیاد ناراحتش کنم

صدام میلرزه ولی به زحمت زیرلب زمزمه میکنم: نه

یه ترس خاصی تو دلم هست ولی نگاه مهربونش مانع از این میشه که بخوام اعتراف کنم