💔سفر به دیار عشق💔 پارت ۲۰۷
نذار توی دلت سردی بشینه
گل من
نذار اشکاتو هر کی ببینه
گل من
نذار اینا واست نقش بازی کنن
گل من
نذار دنیاتو نقاشی کنن
کل شهر
کنارم نشستن بیس تا مرتب
بسوزن دود بشن نیست تا کنم سر
یه امشبه رو باز هم به یادت
هر بازی ای یه بازنده داره
شاید نیفته گذرت به گذرِ من
آره دوریم ولی درست مثل دو سرِ خط
رسیدم با اینکه کسی نبود منتظرم
عاقبت هنرِ من باعث مردنِ من
رپ بهترین رفیقامو بِم داد
چه فایده گرفت خانوادمو
قرص زدن و تو اکیپا مخ اشغال
چه فایده گرفت حال آدمو
نیست حرف خشکیدن یک برگ
کل جنگلم بیابونته
نیست غمش یه شاعرِ وِلگرد
خیابونا میگن بیا خونه بِم
نذار توی دلت سردی بشینه
گل من
نذار اشکاتو هر کی ببینه
گل من
نذار اینا واست نقش بازی کنن
گل من
نذار دنیاتو نقاشی کنن
کل شهر
گلم آرامشت آرزوی منه
نگو چرا شدم خارِ روی تنت
واسه آدمی که قانع بود از همه
زندگیشو اگه وانموده همه
لبختداش باز پژمرده خندیده واسه
اونی که هی خط خورده بد دیده
ته شیشه های الکل یه تصویره
از یه مردی که در کل عوض میشه
گل من میشم زخمِ رو تنت
حرف رو لبت رنگ تو شبت
قسم به همین اشک رو صفحه
فرقی نداره دردمون همه
تو که ریشت گلم واسه همین خاکه
میدونی عاشقی چه عاقبتی داره
قلب پاکت تنها چیزیه که داری
نذار اون هم همش مال کسی باشه آره
نذار توی دلت سردی بشینه
گل من
نذار اشکاتو هر کی ببینه
گل من
نذار اینا واست نقش بازی کنن
گل من
نذار دنیاتو نقاشی کنن
کل شهر
گفتی نمیخوای عاشقم شی پس
وقتی رفتی گفتی باز دلم شکست
من نمیدونم کجاست اون همه لاو بت
خوشحاله واسه هر کی هست
به فکرِ پولم به خودم میگم اون آدم کو
اون که مادی نبود به عشق یه باوری داشت
کاش مثبت بمونه لا اقل توم
به جا انتقام به فکرِ آدمی باش
نه ساختم یه تیم نیم ملیونی که
میگفتن نمیشه این لی اونی که میخواد
الگو شدم نیست کیف زوری
که برات بیشترین ریسک مهمونیته
زندگیم تو چمدونم دوستا رفتن
مامان بابا موندن هنوز پا حرفم
میسازم از خودم بچه شجاعی
که اون که متنفر از لفظ جداییه
نذار توی دلت سردی بشینه
گل من
نذار اشکاتو هر کی ببینه
گل من
نذار اینا واست نقش بازی کنن
گل من
نذار دنیاتو نقاشی کنن
کل شهر
من اینجام گلم من اینجام من اینجام گلم من اینجام